ಭಾರತದಂತಹ ಭಾಷಾ ವೈವಿಧ್ಯತೆಯುಳ್ಳ ದೇಶದಲ್ಲಿ, ಭಾಷೆಯು ಏಕತೆಯ ಸಂಕೇತವಾಗಿರಬೇಕಾದ್ದು, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ವಿಭಜನೆಯ ಅಸ್ತ್ರವಾಗಿ ಬಳಕೆಯಾಗುತ್ತಿದೆ. ಕರ್ನಾಟಕದಂತಹ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ, ಕನ್ನಡವು ರಾಜ್ಯ ಭಾಷೆಯಾಗಿದ್ದರೂ, ಅನ್ಯ ಭಾಷಿಕರ ವಲಸೆಯಿಂದಾಗಿ ಭಾಷೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಘರ್ಷಣೆಗಳು ಉದ್ಭವಿಸುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನಾವು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೇವೆ.
ವಲಸಿಗರಿಂದ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯ ಮೇಲಾಗುತ್ತಿರುವ ದೌರ್ಜನ್ಯಗಳು:
“ದೌರ್ಜನ್ಯ” ಎಂಬ ಪದವು ಕಠಿಣವಾಗಿ ಕಾಣಿಸಬಹುದು, ಆದರೆ ವಲಸಿಗರಿಂದ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಗೆ ಉಂಟಾಗುತ್ತಿರುವ ಕೆಲವು ಸಮಸ್ಯೆಗಳು
ಕನ್ನಡವನ್ನು ಕಲಿಯಲು ಆಸಕ್ತಿ ಇಲ್ಲದಿರುವುದು: ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೆ ವಲಸೆ ಬರುವ ಅನೇಕರು ಕನ್ನಡ ಕಲಿಯಲು ಆಸಕ್ತಿ ತೋರಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಸ್ಥಳೀಯರೊಂದಿಗೆ ಸಂವಹನದಲ್ಲಿ ತೊಂದರೆಯಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಗೆ ಅದರದ್ದೇ ಆದ ಗೌರವ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಕನ್ನಡದ ಬದಲು ಬೇರೆ ಭಾಷೆಗಳಿಗೆ ಆದ್ಯತೆ: ಅನೇಕ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು, ಅದರಲ್ಲೂ ಬೆಂಗಳೂರಿನಂತಹ ಮಹಾನಗರಗಳಲ್ಲಿ, ಸ್ಥಳೀಯ ಭಾಷೆಯಾದ ಕನ್ನಡಕ್ಕಿಂತ ಹಿಂದಿ ಅಥವಾ ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಆದ್ಯತೆ ನೀಡುತ್ತವೆ. ಅಂಗಡಿಗಳಲ್ಲಿ, ಮಾಲ್‌ಗಳಲ್ಲಿ, ಕಾರ್ಪೊರೇಟ್ ಕಚೇರಿಗಳಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡವನ್ನು ಮಾತನಾಡುವುದು ಕಡೆಗಣಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ.
ಅನವಶ್ಯಕ ವಾದ ಮತ್ತು ಅಸಹಕಾರ: ಕೆಲವು ವಲಸಿಗರು ಕನ್ನಡ ಕಲಿಯುವ ಅಥವಾ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುವ ಬದಲು, ತಮ್ಮದೇ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಹೇರಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇದು ಸ್ಥಳೀಯರಲ್ಲಿ ಅಸಮಾಧಾನ ಮೂಡಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಭಾಷಾ ವಿವಾದಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ.
ಭಾಷಾ ಸಮತೋಲನ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು: ನಿರಂತರವಾಗಿ ವಲಸಿಗರು ಕನ್ನಡವನ್ನು ಕಲಿಯದೆ ತಮ್ಮದೇ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ವ್ಯವಹರಿಸುವುದರಿಂದ, ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯ ಬಳಕೆಯ ಪ್ರಮಾಣವು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿ, ದೀರ್ಘಾವಧಿಯಲ್ಲಿ ಭಾಷಾ ಸಮತೋಲನ ಕದಡಬಹುದು.
ಉದ್ಯೋಗಾವಕಾಶಗಳಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡದ ಕಡೆಗಣನೆ: ಕೆಲವು ವಲಯಗಳಲ್ಲಿ, ಕನ್ನಡ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದವರಿಗೂ ಉದ್ಯೋಗ ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ, ಇದರಿಂದ ಕನ್ನಡ ಬಲ್ಲ ಸ್ಥಳೀಯರಿಗೆ ಉದ್ಯೋಗಾವಕಾಶಗಳು ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತವೆ ಎಂಬ ಭಾವನೆ ಮೂಡುತ್ತದೆ.
ಕನ್ನಡಿಗರಿಗೆ ಸೂಕ್ತವಾದ ಉತ್ತರ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವ ಹಕ್ಕು:
ಭಾಷೆಯು ಕೇವಲ ಸಂವಹನ ಸಾಧನವಲ್ಲ, ಅದು ಒಂದು ಸಂಸ್ಕೃತಿ, ಇತಿಹಾಸ ಮತ್ತು ಅಸ್ಮಿತೆಯ ಪ್ರತೀಕ. ಯಾವುದೇ ಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ತನ್ನ ಭಾಷೆ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಮತ್ತು ಪ್ರಚಾರ ಮಾಡುವ ಹಕ್ಕಿದೆ. ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ, “ನನ್ನ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕಲಿಯಲು ಜನರನ್ನು ಮನವೊಲಿಸುವುದು ತಪ್ಪಲ್ಲ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುವುದು ತಪ್ಪಲ್ಲ” ಎಂಬುದು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸರಿಯಾದ ನಿಲುವು.
ಸ್ಥಳೀಯ ಭಾಷೆಯ ಕಲಿಕೆ ಅಗತ್ಯ: ಯಾವುದೇ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ವಲಸೆ ಹೋದಾಗ, ಆ ಪ್ರದೇಶದ ಸ್ಥಳೀಯ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕಲಿಯುವುದು ಅಲ್ಲಿನ ಜನರೊಂದಿಗೆ ಸೌಹಾರ್ದಯುತವಾಗಿ ಬೆರೆಯಲು, ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಮತ್ತು ಗೌರವಿಸಲು ಅತ್ಯಗತ್ಯ. ಇದು ಸಹಬಾಳ್ವೆಗೆ ಅಡಿಪಾಯ ಹಾಕುತ್ತದೆ. ಕನ್ನಡ ಕಲಿಯಲು ಮನವೊಲಿಸುವುದು ತಪ್ಪಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಅದೊಂದು ನಾಗರಿಕತೆಯ ಸಂಕೇತ.
ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಾತೃಭಾಷೆಯ ಬಳಕೆ: ಮನೆಯಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಮಾತೃಭಾಷೆಯನ್ನು ಮಾತನಾಡುವುದು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಹಕ್ಕು. ಇದು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ತಮ್ಮ ಮೂಲವನ್ನು, ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಮಾತೃಭಾಷೆಯು ಕುಟುಂಬದ ಬಾಂಧವ್ಯವನ್ನು ಬಲಪಡಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಯಾರನ್ನೂ ತಪ್ಪು ಎಂದು ಹೇಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ಸಮನ್ವಯತೆ ಮತ್ತು ಗೌರವ: ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಬೇಕಾಗಿರುವುದು ಸಮನ್ವಯತೆ ಮತ್ತು ಪರಸ್ಪರ ಗೌರವ. ವಲಸಿಗರು ತಾವು ನೆಲೆಸಿರುವ ನೆಲದ ಭಾಷೆಗೆ ಗೌರವ ನೀಡಬೇಕು ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಕಲಿಯಲು ಆಸಕ್ತಿ ತೋರಿಸಬೇಕು. ಅದೇ ರೀತಿ, ಸ್ಥಳೀಯರು ವಲಸಿಗರ ಮಾತೃಭಾಷೆಯ ಹಕ್ಕನ್ನು ಗೌರವಿಸಬೇಕು.
ಭಾಷೆಯ ಏಳಿಗೆಗೆ ಬೆಂಬಲ: ಕನ್ನಡವನ್ನು ರಾಜ್ಯ ಭಾಷೆಯಾಗಿ ಬೆಳೆಸುವುದು ಮತ್ತು ಅದರ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ನೀಡುವುದು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಕನ್ನಡಿಗನ ಕರ್ತವ್ಯ. ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುವುದು, ಕನ್ನಡ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸುವುದು, ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನು ಓದುವುದು ಇತ್ಯಾದಿಗಳಿಂದ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಜೀವಂತವಾಗಿಡಲು ಸಾಧ್ಯ.
ಕೊನೆಯದಾಗಿ, ಭಾಷೆಯ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಜಗಳವಾಡುವುದಕ್ಕಿಂತ, ಪರಸ್ಪರರ ಭಾಷೆಗಳನ್ನು ಗೌರವಿಸಿ, ಸಮನ್ವಯದಿಂದ ಬದುಕುವ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುವುದು ಹೆಚ್ಚು ಮುಖ್ಯ. ಕನ್ನಡ ನಾಡಿನಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಕನ್ನಡವನ್ನು ಕಲಿಯುವುದು ಮತ್ತು ಮಾತನಾಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವುದು, ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಮಾತೃಭಾಷೆಯನ್ನು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬಳಸುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸುವುದು ಉತ್ತಮ ಸಮಾಜದ ಲಕ್ಷಣ. ಇದು ಭಾಷಾ ಸೌಹಾರ್ದತೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ.
ನವೀನ ಹೆಚ್ ಎ
ಹನುಮನಹಳ್ಳಿ
ಕೆ ಆರ್ ನಗರ
