ಭಾರತವು ಶಾಶ್ವತ ಧ್ರುವೀಕರಣದ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದೆಯೇ? ಅಂತಹ ವಾತಾವರಣವು ತಮ್ಮ ಒಳಿತಿಗಾಗಿಯೇ ಇದೆ ಎಂದು ಭಾರತದ ನಾಗರಿಕರು ನಂಬಬೇಕೆಂದು ಆಡಳಿತ ಯಂತ್ರವು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಬಯಸುತ್ತದೆ. ಅದು ಉಡುಗೆ, ಆಹಾರ, ನಂಬಿಕೆ, ಹಬ್ಬ ಅಥವಾ ಭಾಷೆಯಾಗಿರಲಿ, ಭಾರತೀಯರನ್ನು ಭಾರತೀಯರ ವಿರುದ್ಧವೇ ಎತ್ತಿಕಟ್ಟಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅಪಶ್ರುತಿಯ ಶಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ ಮತ್ತು ರಹಸ್ಯವಾಗಿ ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ನೀಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇತಿಹಾಸ ಮತ್ತು ಸಮಕಾಲೀನ ಎರಡನ್ನೂ ಪೂರ್ವಾಗ್ರಹ, ಹಗೆತನ ಮತ್ತು ಪ್ರತೀಕಾರವನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸಲು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ದೇಶಕ್ಕೆ ಉಜ್ವಲ, ಹೊಸ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಲು ಮತ್ತು ಯುವ ಮನಸ್ಸುಗಳನ್ನು ಉತ್ಪಾದಕ ಉದ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ನಮ್ಮ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಬದಲು, ಸಮಯ ಮತ್ತು ಅಮೂಲ್ಯವಾದ ಆಸ್ತಿಗಳನ್ನು ವರ್ತಮಾನವನ್ನು ಕಲ್ಪಿತ ಭೂತಕಾಲದ ಪರಿಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಮರುರೂಪಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನಗಳಲ್ಲಿ ಬಳಸುತ್ತಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಕಾಲದ ವಿಡಂಬನೆಯಾಗಿದೆ.
ಭಾರತದ ಬಹುತ್ವವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ಬಗ್ಗೆ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಗಳು ಆಗಾಗ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಕಠೋರ ವಾಸ್ತವವೆಂದರೆ, ಈ ಆಡಳಿತದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ, ಶತಮಾನಗಳಿಂದ ನಮ್ಮ ಸಮಾಜವನ್ನು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸಿದ ಮತ್ತು ಶ್ರೀಮಂತಗೊಳಿಸಿದ ಶ್ರೀಮಂತ ವೈವಿಧ್ಯತೆಗಳನ್ನು ನಮ್ಮನ್ನು ವಿಭಜಿಸಲು ಮತ್ತು ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ದ್ವೇಷವನ್ನು ಗಟ್ಟಿಗೊಳಿಸಲು ಮತ್ತು ಅವುಗಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ದೃಢವಾಗಿ ಬೇರೂರಿಸಲು ಕುಶಲತೆಯಿಂದ ನಡೆಸಲಾಗುತ್ತಿವೆ.
ಪುನರ್‌ ಹಂಚಿಕೆ ಮಾಡಬಹುದಾದ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಲು, ಜೀವನಮಟ್ಟವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಲು ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ, ಸಮಾಜ ಕಲ್ಯಾಣ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಿಗೆ ಅಗತ್ಯವಿರುವ ಆದಾಯವನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸಲು ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಯುವಕರಿಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಉದ್ಯೋಗಾವಕಾಶಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸಲು ನಾವು ಹೆಚ್ಚಿನ ಆರ್ಥಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆಯನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೇಬೇಕಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಹದಗೆಡುತ್ತಿರುವ ಸಾಮಾಜಿಕ ಉದಾರವಾದ ಮತ್ತು ಧರ್ಮಾಂಧತೆಯು ದ್ವೇಷ ಮತ್ತು ವಿಭಜನೆಯನ್ನು ಹರಡಿ ಆರ್ಥಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಅಡಿಪಾಯವನ್ನೇ ಅಲುಗಾಡಿಸುತ್ತಿದೆ. ಕೆಲವು ದಿಟ್ಟ ಕಾರ್ಪೊರೇಟ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ನಮ್ಮ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲೇ ಅತ್ಯಂತ ಉದ್ಯಮಶೀಲವಾಗಿ ಕ್ರಿಯಾತ್ಮಕವಾಗಿರುವ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಏನನ್ನು ಆಯೋಜಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬುದರ ವಿರುದ್ಧ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿರುವುದು ಆಶ್ಚರ್ಯವೇನಿಲ್ಲ. ಈ ಧೈರ್ಯಶಾಲಿ ಧ್ವನಿಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಊಹಿಸಬಹುದಾದ ಟ್ರೋಲ್ ಕಂಡುಬಂದಿದೆ. ಆದರೆ ಅವರು ಹಂಚಿಕೊಡಿರುವ ಕಾಳಜಿಗಳು ಅತ್ಯಂತ ನೈಜವಾಗಿದೆ. ಕಳೆದ ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನಮ್ಮ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಉದ್ಯಮಿಗಳು ತಮ್ಮನ್ನು ಅನಿವಾಸಿ ಭಾರತೀಯರು ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದರಲ್ಲಿ ಯಾವ ರಹಸ್ಯವೂ ಇಲ್ಲ.
ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ದ್ವೇಷದ ಕೋರಸ್, ಆಕ್ರಮಣದ ಪ್ರಚೋದನೆ ಮತ್ತು ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರ ವಿರುದ್ಧದ ಅಪರಾಧಗಳು ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿನ ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯ, ಸಿಂಕ್ರೆಟಿಕ್ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳಿಂದ ದೂರವಿದೆ. ಹಬ್ಬಗಳ ಆಚರಣೆಗಳು, ವಿವಿಧ ಧರ್ಮಗಳ, ಸಮುದಾಯಗಳ ನಡುವಿನ ಉತ್ತಮ ನೆರೆಹೊರೆ ಸಂಬಂಧಗಳು, ಕಲೆ, ಸಿನಿಮಾ ಮತ್ತು ದೈನಂದಿನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸೌಹಾರ್ದತೆ ಮಾತ್ರ ಇದ್ದವು ಎಂಬುವುದಕ್ಕೆ, ಸಾವಿರಾರು ಉದಾಹರಣೆಗಳಿವೆ. ಇವು ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದ ಹೆಮ್ಮೆ ಮತ್ತು ಬಾಳಿಕೆ ಬರುವ ಗುಣಲಕ್ಷಣಗಳಾಗಿವೆ. ಸಂಕುಚಿತ ರಾಜಕೀಯ ಲಾಭಕ್ಕಾಗಿ ಇದನ್ನು ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸುವುದು ಭಾರತೀಯ ಸಮಾಜ ಮತ್ತು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯ ಸಂಯೋಜಿತ ಮತ್ತು ಸಿಂಕ್ರೆಟಿಕ್ ಅಡಿಪಾಯಗಳನ್ನೇ ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ.
ಭಾರತವನ್ನು ಶಾಶ್ವತ ಉನ್ಮಾದದ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸಲು ಈ ಭವ್ಯವಾದ, ವಿಭಜಿಸುವ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ರೂಪಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅಧಿಕಾರದಲ್ಲಿರುವವರ ಸಿದ್ಧಾಂತಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾದ ಎಲ್ಲಾ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯ ಮತ್ತು ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು ನಿರ್ದಯವಾಗಿ ಹತ್ತಿಕ್ಕಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ರಾಜಕೀಯ ವಿರೋಧಿಗಳನ್ನು ಗುರಿಯಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಅವರ ವಿರುದ್ಧ ಆಡಳಿತ ಯಂತ್ರದ ಸಂಪೂರ್ಣ ಬಲವನ್ನು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಹೋರಾಟಗಾರರನ್ನು ಬೆದರಿಸಿ ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಚಿಸಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಸಾಮಾಜಿಕ ಮಾಧ್ಯಮವನ್ನು ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ, ಸುಳ್ಳು ಮತ್ತು ವಿಷ ಎಂದು ವಿವರಿಸಬಹುದಾದ ಪ್ರಚಾರಕ್ಕಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಭಯ, ವಂಚನೆ ಮತ್ತು ಬೆದರಿಕೆಯು ‘ಗರಿಷ್ಠ ಆಡಳಿತ, ಕನಿಷ್ಠ ಸರ್ಕಾರ’ ತಂತ್ರದ ಆಧಾರ ಸ್ತಂಭಗಳಾಗಿವೆ. 1949 ರಲ್ಲಿ ಸಂವಿಧಾನ ಸಭೆಯು ನಮ್ಮ ಸಂವಿಧಾನವನ್ನು ಅಂಗೀಕರಿಸಿದ ಗುರುತಾಗಿ ನವೆಂಬರ್ 26 ಅನ್ನು ಸಂವಿಧಾನ ದಿನವನ್ನಾಗಿ ಆಚರಿಸುವ ಪರಿಪಾಠವನ್ನು ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿ ಸರ್ಕಾರ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ. ಆದರೆ ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿ ಪ್ರತಿ ಸಂಸ್ಥೆಯನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಂಡು ಸಂವಿಧಾನಕ್ಕೆ ಅಗೌರವ ಸಲ್ಲಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ.
ಜಾಗತಿಕವಾಗಿ ನಾವು ಎಷ್ಟು ಆದರಣೆಗೆ ಒಳಗಾಗಲಿದ್ದೇವೆ ಎಂಬುದು ನಾವು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಹೇಗೆ ಒಳಗೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ ಎಂಬುದರ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿಸಿದೆ. ದ್ವೇಷದ ಭಾಷಣವು ಯಾವ ಭಾಗದಿಂದ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದರೂ ಅದರ ವಿರುದ್ಧ ನಿಸ್ಸಂದಿಗ್ಧವಾಗಿ ಮತ್ತು ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ನಿಲ್ಲುವುದರಲ್ಲಿ ಪ್ರಧಾನಿಯವರನ್ನು ತಡೆಯುವುದು ಯಾವುದು? ಅಪರಾಧಿಗಳು ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಸಂಚರಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಬೆಂಕಿಯಿಡುವ ಮತ್ತು ಪ್ರಚೋದನಕಾರಿ ಭಾಷೆಯ ಬಳಕೆಗೆ ಯಾವುದೇ ನಿರ್ಬಂಧವಿಲ್ಲ. ವಾಸ್ತವವಾಗಿ, ಅವರು ವಿವಿಧ ಹಂತಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ರೀತಿಯ ಅಧಿಕೃತ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹವನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಅವರು ದೌರ್ಜನ್ಯ ಮತ್ತು ಕಾನೂನು ಕ್ರಮದ ಹೇಳಿಕೆಗಳಿಂದ ದೂರವಾಗುತ್ತಾರೆ.
ಪ್ರಬಲವಾದ ವಾದ, ಚರ್ಚೆ ಮತ್ತು ಪರ್ಯಾಯ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸುವುದು ಈಗ ಭೂತಕಾಲದ ಮಾತಾಗಿದೆ. ಹೊಸ ಆಲೋಚನಾ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುವ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಸಹ ಸರ್ಕಾರದ ಸ್ಕ್ಯಾನರ್ ಅಡಿಯಲ್ಲಿವೆ. ನಂಬಿಕೆಗಳ ದೂಷಣೆ ಮತ್ತು ಇಡೀ ಸಮುದಾಯಗಳ ಖಂಡನೆಯು ರೂಢಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ವಿಭಜಕ ರಾಜಕೀಯವು ಕೇವಲ ಕೆಲಸದ ಸ್ಥಳದ ಮೇಲೆ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುವುದಲ್ಲದೆ ನೆರೆಹೊರೆ ಮತ್ತು ಜನರ ಮನೆಗಳನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ನಾಗರಿಕರು ಮಾಡುವ ದೈನಂದಿನ ಆಯ್ಕೆಗಳನ್ನು ಆಧಾರವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಈ ದೇಶವು ದ್ವೇಷವನ್ನು ಹಿಂದೆಂದೂ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ.
ನಮ್ಮ ಈ ಅದ್ಭುತ ಭೂಮಿ ವೈವಿಧ್ಯತೆ, ಬಹುತ್ವ ಮತ್ತು ಸೃಜನಶೀಲತೆಗೆ ನೆಲೆಯಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಮಹಾನ್ ಮನಸ್ಸುಗಳು ಮತ್ತು ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ಜನ್ಮ ನೀಡಿದೆ. ಇಲ್ಲಿನ ಉದಾರ ಪರಿಸರ, ಒಳಗೊಳ್ಳುವಿಕೆ ಮತ್ತು ಸಹಿಷ್ಣುತೆಯ ಮನೋಭಾವವು ಇದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಸಾಧ್ಯವಾಗಿಸುವಲ್ಲಿ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಪಾತ್ರವನ್ನು ವಹಿಸಿದೆ. ಸ್ಟ್ರೈಟ್‌ಜಾಕೆಟ್ ಚಿಂತನೆಯನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುವ ಮುಚ್ಚಿದ ಸಮಾಜವು ತಾಜಾ ಆಲೋಚನೆಗಳು ಹರಿಯುವ ಸ್ಥಳವನ್ನು ಅಷ್ಟೇನೂ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ದ್ವೇಷ, ಮತಾಂಧತೆ, ಅಸಹಿಷ್ಣುತೆ ಮತ್ತು ಅಸತ್ಯದ ಅಪೋಕ್ಯಾಲಿಪ್ಸ್ ಇಂದು ನಮ್ಮ ದೇಶವನ್ನು ಆವರಿಸುತ್ತಿದೆ. ನಾವು ಈಗ ಅದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸದಿದ್ದರೆ, ಅದು ನಮ್ಮ ಸಮಾಜವನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಲಾಗದಷ್ಟು ಹಾನಿಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ, ನಾವು ಇದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಲು ಬಿಡಬಾರದು. ನಕಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯ ಬಲಿಪೀಠದಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಬಹುತ್ವವನ್ನು ಬಲಿಕೊಡುವುದನ್ನು ನಾವು ಮೂಕ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರಂತೆ ನಿಂತು ನೋಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಹಿಂದಿನ ತಲೆಮಾರುಗಳು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ನಿರ್ಮಿಸಿದ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೆಲಕ್ಕೆ ಕೆಡವುವ ಮೊದಲು ಈ ಉರಿಯುತ್ತಿರುವ ಬೆಂಕಿಯನ್ನು, ದ್ವೇಷದ ಸುನಾಮಿಯನ್ನು ನಾವು ನಿಯಂತ್ರಿಸೋಣ. ಒಂದು ಶತಮಾನದ ಹಿಂದೆ, ಭಾರತೀಯ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕವಿ ಜಗತ್ತಿಗೆ ತನ್ನ ಅಮರವಾದ ಗೀತಾಂಜಲಿಯನ್ನು ನೀಡಿದರು. ಅದರಲ್ಲಿ ಬಹುಶಃ 35 ನೇ ಪದ್ಯವು ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಓದಲ್ಪಟ್ಡಿದೆ ಮತ್ತು ಹಲವರಿಂದ ಹಲವು ಬಾರಿ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಗುರುದೇವ್ ಟ್ಯಾಗೋರ್ ಅವರ , “where the mind is without fear…” ಎನ್ನುವ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯು ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಸ್ತುತವಾಗಿದೆ.
(ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷದ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾದ ಶ್ರೀಮತಿ ಸೋನಿಯಾ ಗಾಂಧಿ ಬರೆದ ಈ ಬರಹವು ಮೊದಲು ಏಪ್ರಿಲ್ 16, 2022 ರಂದು ‘ಎ ವೈರಸ್ ರೇಜಸ್’ ಶೀರ್ಷಿಕೆಯಡಿಯಲ್ಲಿ ‘,ದಿ ಇಂಡಿಯನ್ ಎಕ್ಸ್‌ಪ್ರಸ್’ ನ ಮುದ್ರಣ ಆವೃತ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ. )
